Pupuh téh nyaéta wangun puisi lisan tradisional Sunda (atawa, mun di Jawa, katelah ogé macapat) nu tangtu pola (jumlah engang jeung sora) kalimahna. Nalika can pati wanoh kana wangun puisi/sastra modérn, pupuh ilahar dipaké dina ngawangun wawacan atawa dangding, luyu jeung watek masing-masing pupuh nu ngawakilan kaayaan kajadian nu keur dicaritakeun.
Pupuh aya tujuh welas rupa:
* Asmarandana, ngagambarkeun rasa kabirahian, deudeuh asih, nyaah.
* Balakbak, ngagambarkeun heureuy atawa banyol.
* Dangdanggula, ngagambarkeun katengtreman, kawaasan, kaagungan, jeung kagumnbiraan.
* Durma, ngagambarkeun rasa ambek, gedé haté, atawa sumanget.
* Gambuh, ngagambarkeun kasedih, kasusah, atawa kanyeri.
* Gurisa, ngagambarkeun jelema nu ngalamun atawa malaweung.
* Jurudemung, ngagambarkeun nu bingung, susah ku pilakueun.
* Kinanti, ngagambarkeun nu keur kesel nungguan, deudeupeun, atawa kanyaah.
* Lambang, ngagambarkeun nu resep banyol tapi banyol nu aya pikiraneunana.
* Magatru, ngagambarkeun nu sedih, handeueul ku kalakuan sorangan, mapatahan.
* Maskumambang, ngagambarkeun kanalangsaan, sedih bari ngenes haté.
* Mijil, ngagambarkeun kasedih tapi bari gedé harepan.
* Pangkur, ngagambarkeun rasa ambek nu kapegung, nyanghareupan tugas nu beurat.
* Pucung, ngagambarkeun rasa ambek ka diri sorangan, atawa keuheul kulantaran teu panuju haté.
* Sinom, ngagambarkeun kagumbiraan, kadeudeuh.
* Wirangrong, ngagambarkeun nu kawiwirangan, éra ku polah sorangan.
* Ladrang, ngagambarkeun nu resep banyol bari nyindiran.
Pupuh aya tujuh welas rupa:
* Asmarandana, ngagambarkeun rasa kabirahian, deudeuh asih, nyaah.
* Balakbak, ngagambarkeun heureuy atawa banyol.
* Dangdanggula, ngagambarkeun katengtreman, kawaasan, kaagungan, jeung kagumnbiraan.
* Durma, ngagambarkeun rasa ambek, gedé haté, atawa sumanget.
* Gambuh, ngagambarkeun kasedih, kasusah, atawa kanyeri.
* Gurisa, ngagambarkeun jelema nu ngalamun atawa malaweung.
* Jurudemung, ngagambarkeun nu bingung, susah ku pilakueun.
* Kinanti, ngagambarkeun nu keur kesel nungguan, deudeupeun, atawa kanyaah.
* Lambang, ngagambarkeun nu resep banyol tapi banyol nu aya pikiraneunana.
* Magatru, ngagambarkeun nu sedih, handeueul ku kalakuan sorangan, mapatahan.
* Maskumambang, ngagambarkeun kanalangsaan, sedih bari ngenes haté.
* Mijil, ngagambarkeun kasedih tapi bari gedé harepan.
* Pangkur, ngagambarkeun rasa ambek nu kapegung, nyanghareupan tugas nu beurat.
* Pucung, ngagambarkeun rasa ambek ka diri sorangan, atawa keuheul kulantaran teu panuju haté.
* Sinom, ngagambarkeun kagumbiraan, kadeudeuh.
* Wirangrong, ngagambarkeun nu kawiwirangan, éra ku polah sorangan.
* Ladrang, ngagambarkeun nu resep banyol bari nyindiran.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar